Ang tradisyonal na panliligaw sa Pilipinas ay inilarawan bilang isang "konserbatibong" diskarte na inihambing sa Western o Kanluraning kultura. Ito ay makukuha sa iba’t ibang "yugto" na likas sa lipunan at kultura. Ang iba’t ibang pamamaraan ng panliligaw sa Pilipinas ay ang pagkanta ng mga romantikong awitin, pagbigkas ng tula, pagsulat ng liham pag-ibig, at pagbibigay ng regalo. Ito ay paraan ng paggalang sa miyembro ng pamilya ng babae. Ang tamang patakaran at pamantayan sa tradisyonal na Filipino panliligaw ay itinakda ng lipunan. Kadalasan, ang isang lalaking manliligaw ay nagpapahiwatig ng kanyang interes sa isang babae sa isang matalino at palakaibigan na paraan upang maiwasan ang pagiging "malakas ang loob o agresibo" o mayabang sa mata ng babae.

Bagaman sa pagkakaroon ng isang serye ng mga pakikipag-date ay ang normal na panimulang punto sa mga Filipino na paraan ng panliligaw, ito ay maaari ring magsimula sa pamamagitan ng ang proseso ng "panunukso", isang proseso ng "pagpapapares pares" ng babae at lalaki. Ang panunukso ay ginagawa ng mga kaibigan ng lalaki at babae. Isa ang panunukso sa mga paraan upang makita o maipahiwatig ang tunay na damdamin ng mga lalaki at sa babae. Ang ibang lalaki ay takot na mapahiya sa harap ng babae kaya naman nilalaksan ng mga ito ang loob nila. Merong pagkakataon na humihingi ito ng tulong sa mga kaibigan nito. Bago manligaw sa babae, isang “testing phase” ang ginagawa. Sa paraang ito, tuturuan o bibigyan ng advices ng mga kaibigan ang lalaki at kasama na din dito ay ang pag-arte na kunwari ay actual na nanliligaw ang lalaki sa babae. Ang “testing phase” ay nakakatulong sa mga taong torpe,isang salitang Pilipino na ibig sabihin ay nakakaramdam ng pagkaduwag sa pagsasabi sa babae ng nararamdaman.